Deze discussie wordt volgens mij best thuis gevoerd en niet op allerhande fora tussen mensen die elkaar amper kennen of enkel anoniem berichten posten. Wij voerden de discussie en kwamen tot volgende conclusies:
- Wij willen ons gezin open stellen voor kinderen die niet over ons DNA beschikken.
- We willen dat onze adoptie- en/of pleegkinderen weten wie hun bio-ouders zijn.
We hebben veel adopties in onze familie en kennen veel pleeggezinnen. Ikzelf schreef een thesis rond pleegzorg en werkte een aantal jaar in een pleegzorgdienst. Ik volg het nieuws rond adoptie en pleegzorg al jaren nauwgezet op en las zowat alle boeken rond adoptie en pleegzorg, ook de kinderboeken. En de blogs niet te vergeten... Mijn man durft me soms al eens een freak te noemen.
Momenteel kiezen we voor pleegzorg. Er is een heel grote nood aan kandidaat-pleeggezinnen. De overheid wil dat voor ieder kind onder de 6 jaar, dat niet bij zijn/haar ouders kan wonen, in eerste instantie pleegzorg wordt overwogen. Maar er zijn te veel kinderen en te weinig kandidaat-pleegouders.
We zijn dus bezig met de verplichte vorming. Daarna volgen individuele gesprekken, die helaas pas enkele maanden later kunnen opstarten omwille van een nijpend personeelstekort in pleegzorg. Hoog tijd dat de overheid ook daar eens over na denkt!
En we staan ook op een wachtlijst voor binnenlandse adoptie, die tergend traag evolueert omwille van een teveel aan kandidaat-adoptieouders en een tekort aan adoptabele kinderen. Ironisch toch?
Adoptie en pleegzorg: een wereld van verschil! Later zeker meer hierover. Momenteel gaan we ten volle voor pleegzorg!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten