Meis verbleef vooraleer ze bij ons kwam wonen (ze was toen net geen 5 maanden) op 3 verschillende plaatsen. De overgangen zijn telkens door omstandigheden abrupt verlopen. Toen beslist werd dat Meis bij ons kwam wonen, werd tevens beslist dat alle betrokkenen zouden proberen om de overgang zo goed mogelijk te laten verlopen.
We namen één week de tijd zodat Meis ons kon leren kennen en vertrouwen (veel tijd hadden we niet, omdat ons verlof al liep en we het erg belangrijk vonden om nog enkele weken met Meis thuis te zijn vooraleer ze naar de onthaalmoeder zou moeten).
We ontmoetten Meis voor het eerst in het crisispleeggezin waar ze toen verbleef. Een moment om nooit te vergeten! Meis was erg druk aan het rondkijken, voorzichtig lachen en indrukken opdoen. De dag erna zagen we haar opnieuw in het crisispleeggezin, gaven we haar een eerste flesje en investeerden we in quality-time. De volgende 2 dagen kwam Meis bij ons thuis op bezoek. De dag erna kwam ze een eerste nacht slapen en 's ochtends brachten we haar terug naar het crisispleeggezin. De dag nadien kwam ze voor het laatst een dag bij ons op bezoek.
Een week elke dag weg-en-weer reizen (het crisispleeggezin woonde niet naast de deur) werd uiteindelijk lastig voor Meis. De verschillen tussen de 2 gezinnen werden naar het einde van de bezoekweek toe te groot. Ook de crisispleegmoeder merkte dat Meis zich hier beter om haar gemak voelde en in het crisispleeggezin niet meer "thuis" was.
De zevende dag kwam de crisispleegmoeder langs met Meis en bleef Meis "fulltime" bij ons.
We probeerden om Meis tijdens de eerste weken die ze bij ons verbleef, de garantie te geven dat we er voor haar zijn. Zo sliep ze de eerste weken bij ons op de kamer, trachtten we telkens te reageren op blije of ongemakkelijke signalen, gaven enkel Man en ik flesjes aan Meis, probeerden we Meis een geborgen en veilig gevoel te geven in de draagdoek, ...
Al naar het einde van de bezoekweek toe, herkende Meis ons en maakte ze een onderscheid tussen ons en anderen. Bij ons thuis was ze erg uitbundig en luidruchtig, wanneer er bezoek kwam was ze stiller en terughoudender. Door haar jonge leeftijd legt ze echter nog gemakkelijk contact met "vreemden".
Meis is ongeveer een maand bij ons en we hebben het gevoel dat zich goed aan het hechten is aan ons. Ze huilt wanneer ze "moet" huilen, ze lacht en kirt uitbundig, ze speelt flink alleen en eist ook haar portie aandacht op, ze huilt niet meer net na het inslapen en komt minder wakker 's nachts, ze brabbelt van zodra ze wakker is, ze begint te zeuren enkel en alleen om opgenomen te worden, ze is heel enthousiast wanneer Man en/of ik thuiskomen, ze giechelt en krult haar neus wanneer we haar zoenen, ze stampt met haar voetjes en gooit haar armen in de lucht van enthousiasme wanneer ze denkt dat we haar zullen opnemen, ze drinkt goed, ze leerde al erg veel nieuwe dingen bij in de korte tijd die ze bij ons is, ...
Het staat vast dat Meis aan een ongelooflijk inhaalmanoeuvre begonnen is. En het gaat haar goed af!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten