Ochtendgloren

Iedere ochtend op weg naar het werk wordt mijn hart een beetje verwarmd.
Iedere ochtend op weg naar het werk ontmoet ik diezelfde jongen.
Een jongen van zo'n 13 jaar. Ik vermoed van Surinaamse afkomst. Hij kent mij niet en ik ken hem niet.
Iedere ochtend op weg naar het werk zie ik die jongen vertrekken naar school.
Eerst te voet naar het buurtschooltje. Een tijd later mocht hij met de fiets en nu vertrekt hij met de bus naar vermoedelijk een middelbare school.

Iedere ochtend wordt die jongen uitgezwaaid aan de voordeur van een klein, wat vervallen huisje. Alle gezinsleden zijn lid van het uitzwaai-comité.
Ik zag een oma, oudere zus, papa, oudere broer, opa, ... de jongen veilig naar de overkant van de straat begeleiden. Althans, dit zijn de benamingen die ik hen gaf.
Er wonen blijkbaar veel mensen in dat kleine, wat vervallen huisje. Maar allen nemen op hun beurt deel aan het uitzwaaien van hun kleine jongen.