Stilte na de storm

Een kleine 6 maanden geleden ontmoetten we onze kleine Meis voor het eerst. Kort erna kwam ze bij ons wonen. Verliefd waren we meteen, maar ook ondersteboven van alle emoties en veranderingen.
We hadden geen pleegzorggerelateerd verlof (of recht op een andere vorm van tijdskrediet), waardoor we slechts 2 weken samen thuis konden doorbrengen, vooraleer Man en ik opnieuw aan het werk moesten. Een heftige tijd was het. Meis kreeg nog 2 nachtvoedingen en was erg vaak ziek. Ze had veel dutjes nodig overdag, maar sliep enkel in haar bed of de draagdoek. We zochten een ritme tussen werk en gezin. We waren doodop en hadden tijd nodig om te wennen aan samenleven met een baby. Bezoeken van ouders moesten ingepland worden in drukke agenda's.
Anderzijds werden we enorm gesteund door vrienden en familie, waren mijn collega's begripvol wanneer ik nog maar eens later startte door een doktersbezoek met Meis, werd voor ons gebeden, ... Maar bovenal was Meis haar enthousiaste vrolijke zelf. Onmogelijk om niet van haar te houden!

We werden reeds verschillende keren gevraagd om deel te nemen aan een panelavond voor toekomstige pleegouders. Kandidaat-pleegouders krijgen er de kans om vragen te stellen rond het concrete pleegouderschap. De eerste avond kregen we de vraag "waarom we aan pleegzorg doen". Tijdens het formuleren van een antwoord kreeg ik kippenvel bij het idee dat Meis in een instelling zou opgroeien, indien er geen pleeggezin voor haar zou gevonden zijn. Niet te bevatten... Fantastisch hoe wij kunnen meehelpen om haar een basis voor het leven mee te geven. En nog fantastischer hoeveel we van haar terug krijgen en hoeveel zij ons leert.

Daarbovenop hoorde ik van andere ouders hectische verhalen over het opvoeden van babies (en oudere kinderen). Hebt u de mediastorm van Sofinesse gevolgd en/of het antwoord van Kerygma gelezen? Blijkbaar worstelen nog gezinnen met het zoeken naar een evenwichtig gezinsleven. 

We genieten van de vele knuffels die Meis geeft en moeten het knuffelen soms onderbreken om een race tegen de klok te halen. We maken bewust tijd vrij na het werk en voor het slapengaan van Meis, maar dit betekent dat we vaak pas laat kunnen eten. We horen niets liever dan haar klaterende schaterlach, maar genieten evenzeer van een avondje uit zonder Meis. 

De storm is gaan liggen en we genieten van de routine, spontane ingevingen en rust (en de zon!).