Ik had deze week een vormingsdag op het werk. Ik hoorde er dat een recent onderzoek aantoonde dat de meeste functionele verbindingen in de hersenen van babietjes gemaakt worden wanneer de baby drinkt bij de moeder (borst- of flesvoeding) terwijl ze oogcontact maakt met de baby én neuriet.
Laat dat nu één van de dingen zijn waarvan ik weet dat Meis dit moest missen tijdens haar eerste levensmaanden. Haar moeder vond het erg moeilijk om oogcontact te maken, ook tijdens het voeden.
Het besef wat dit deed met Meis en het gevoel dat ze dit zonder reden moest missen, doet wat met me.
Maar wat me het meeste raakt, is Meis' overlevingsgedrag. In de beginperiode dat Meis bij ons was (ze was toen 4 maanden oud) maakte ze erg gretig oogcontact. Tijdens het drinken van het flesje was het bijna onmogelijk om geen oogcontact met haar te maken, doordat zij overduidelijk initiatief nam.
Intuïtief voel je aan dat het gezond is om oogcontact te maken met een baby. Maar toen ik hoorde over bovenstaand onderzoek, was ik zo ontroerd over Meis' pogingen om verloren zaken in te halen. Wat een veerkracht heeft ons vechtertje!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten