Dada

"Dada" is het eerste doelgerichte woordje dat Meis produceert. Dit gaat enthousiast gepaard met heel wat gezwaai.
Eerst deed ze ons zwaaien na, daarna begon ze al te zwaaien toen ze "dada" hoorde en nu doet ze alles op eigen houtje.
Wanneer ze haar slaapzak aan heeft en ik aanstalten maak om haar mee te nemen naar boven, kraait ze "dada" en zwaait ze de ganse living slaapwel.

Meis zwaait naar iedereen: een oma die voor het eerst op bezoek kwam, mama en papa die nog eens op bezoek kwamen, de bezoekers en verpleegster bij Kind & Gezin, de onthaalmoeder, Mega Mindy op TV, de man die achter ons aan de kassa aanschuift, ...
Ik vind het vooral voor haar ouders leuk dat ze (nog) niet angstig is voor vreemden. Ze komen te weinig op bezoek om bekenden te zijn voor Meis, maar de bezoeken lopen goed doordat Meis zich bij velen op het gemak voelt. Ze heeft het tijdens die bezoeken nodig om mij (of Man) af en toe te zien, maar gaat nog gewillig bij haar ouders op schoot. Ik hoop dat dit zo blijft, want de ouders gaan er van uit dat Meis hen herkent. Voorlopig blijft ze superenthousiast zwaaien...