De verplichte pleegzorgcursus heeft zeker zijn nut.
Idem voor de voorbereidende gesprekken.
Maar waar ik niet op voorbereid was, is dat oergevoel diep vanbinnen.
De drang om te vechten voor een goede toekomst.
Haar te willen beschermen als een briesende leeuwin.
Me zo geraakt voelen, omdat ze ons vertrouwt.
Omdat we haar veilige haven zijn.
Me zo verantwoordelijk voelen voor haar welzijn.
Maar die verantwoordelijkheid tegelijk ook delen met ouders en diensten.
Herkenbaar... het gevecht tussen verstand (je bent haar biologische mama niet) en gevoel (je bent wel de ouder waaraan ze vertrouwen geeft, waarbij ze zowel haar mooiste als haar lelijkste zelf kan en mag zijn).
BeantwoordenVerwijderenHeel vaak klopt het plaatje wel en zijn verstand en gevoel in balans, maar soms klopt het niet.......
Hoe bedoel je dit precies?
BeantwoordenVerwijderenEnerzijds er volledig voor gaan (en merken dat Meis er ook volledig voor gaat), anderzijds toch zo afhankelijk blijven van diensten en hun beslissingen. Soms vind ik dat wat beangstigend. Maar het weegt niet op tegen het gevoel een ouderfiguur voor haar te kunnen zijn.
Verwijderen