Ochtendgymnastiek

Vlakbij mijn werk is er een bushalte.
Op een miezerige en haastige ochtend zag ik haar.
Een meisje dat nog net geen vrouw genoemd kan worden.
Een ultrastrakke jeans en omslachtige sjaal.
Op haar hoofd een reusachtige koptelefoon.
En ze danste!
Ze draaide rond, gooide haar benen in de lucht en hupte van de ene voet op de andere.
Ze klapte, ogen dicht en genoot voluit.
Niets of niemand kon haar deren.
Ze danste tot de bus verscheen.
En samen met haar verdween ook de miezerigheid van mijn ochtend.