Vergeleken met zo'n vrije dag lijkt gaan werken erg ontspannend

Meis werd gisteren vroeger wakker dan anders.
Ze lag te hoesten in haar bedje.
De korsten snot reikten tot haar voorhoofd.
Ze ademde heel snel en kort, piepte en kraakte dat het een lieve lust was.
Na 3 slokjes melk had ze genoeg.
Op naar de dokter dus...

Na een uurtje wachten duidelijke ongerustheid bij de dokter.
Een grondig onderzoek en 2 telefoontjes naar de pediater later, kreeg ik een onheilspellend stappenplan te horen.
Naar de apotheek om een aerosoltoestel, na de eerste aorosolbeurt Meis kort nog in bed gelegd, intussen een baby-valies klaar maken want de kans was vrij groot dat Meis in het ziekenhuis zou moeten worden opgenomen, een uurtje later Meis wakker gemaakt en een poging tot eten ondernomen (met weinig succes), het bezoek van de ouders afbellen, mailtje naar de pleegzorgbegeleidster, stoppen aan de bank, op de middag naar de radiologie voor een foto van haar longen en wat later op afspraak bij de pediater.

In de namiddag was ze weer thuis. Het valiesje kon in de koffer blijven. Oef!
Meis vecht dapper door... En blijft ondanks het ziek zijn haar vrolijke zelf (vraag maar aan alle artsen en verpleegsters die we gisteren ontmoetten).

Ook dat is pleegzorg...