Huidskleur, geslacht, beperkingen, geloof, leeftijd, problematiek ouders, afstand bezoeken, ...
Het valt me zwaarder dan verwacht om vast te leggen wat we zien zitten en wat niet. Ik kan moeilijk "nee" zeggen. Waar ik vroeger soms droomde over een jonge pleegbaby met een mooie naam, weet ik dat ik op gelijk welke situatie "ja" zou zeggen, om geen "nee" te moeten zeggen. Want ieder kind heeft recht op een warm nest.
Maar het moet ook haalbaar zijn. Bij ons zijn er geen discussies over geslacht, huidskleur, leeftijd, enzovoort. Wel bedenkingen over kinderen die meer zorg nodig hebben (door bepaalde beperkingen, ernstige ziektes, ...). We werken allebei (Man fulltime, ik 4/5), we kiezen bewust om zelf geen kinderen te krijgen omwille van een groot risico op een ernstige ziekte met bijgaande zware beperkingen, we hebben een druk activiteiten- en sociaal leven, ...
Ik vind het zo moeilijk en onnatuurlijk om te kiezen welk kind in ons gezin kan opgroeien en welk kind niet.
Man dacht dat hij rationeler zou kunnen beslissen bij een kindvoorstel. Tijdens de vorming ontdekte hij echter ook dat "nee" zeggen tegen een concreet uitgewerkt kindvoorstel heel erg moeilijk is.
We vertrouwen er op dat het kind dat bij ons zal terecht komen (door allerlei geleide toevalligheden), net bij ons moest terecht komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten